Test Suzuki Swift

Segment aut miejskich podbijają SUV-y i crossovery - bo więcej widać, bo wygląda dostojniej. Czy to oznacza, że małe samochody do tej pory królujące w tym segmencie muszą ustąpić im miejsca?

Niekoniecznie. Suzuki Swift to samochód legenda i to nie tylko od czasów zachwytu nad polskim serialem „Magda M.”, gdy jeździła nim główna bohaterka serialu (Joanna Brodzik), w tym przypadku polska Ally McBeal.

Testując samochody segmentu B nie mogliśmy pozostać obojętnymi na japońską propozycję. Historia samochodu sięga roku 1983, ale z czasem dość drastycznie zmieniono mu kształt, podobnie jak w Volkswagenach i innych autach - w miejsce dotychczasowych kantów pojawiło się więcej krągłości. Jednak od kilku lat Swift funduje sobie raczej zastrzyki z kolagenu aniżeli kompleksowe operacje plastyczne. Auto nieco urosło (dzieli płytę podłogową z innym Suzuki - Splash), a przedni pas zyskał większe światła i nieco agresywniej zarysowany zderzak, co sprawia, że całość przypomina „uśmiech”. Do tego Swift spełnia wszystkie warunki auta miejskiego, które powinno wcisnąć się w każdą szczelinę miasta i mieć niezłe przyspieszenie, żeby można się było trochę poprzeciskać.

Japońskie wnętrze

Wnętrze zostało skonstruowane z zachowaniem japońskiej filozofii ascetyzmu. Miejsca jest sporo, ale ponieważ linia dachu obniża się, z tyłu jest około 5-6 cm niżej niż z przodu. Pasażerowie mający zamiar siedzieć z tyłu nie powinni więc być zbyt wysocy. Deska rozdzielcza nie jest fantazyjna, ale jest solidna i schludna. Wyświetlacz radia jest poprawny  czytelny. W porównaniu do poprzednika mało czytelne, czerwone oznaczenia na wyświetlaczu można radioodtwarzacza zamieniono na białe podświetlenie. Wprowadzono również większą czcionkę by informacje były bardziej czytelne. Zegary są rozmieszczone klasycznie i dobrze widoczne o każdej porze dnia i nocy oraz przy każdej pogodzie (białe podświetlenie). Sterowanie w kierownicy nie jest raczej intuicyjnym, a raczej ograniczonym do minimum. I dobrze ponieważ przez to nie ma szans na pomylenie przycisków. Kierownica jest niestety regulowana tylko w jednej płaszczyźnie (w pionie), co ogranicza możliwości dopasowania jej do indywidualnych preferencji. W obecnych czasach absurdem jest zastosowanie pojedynczej lampki sufitowej do oświetlenia wnętrza, umieszczonej dokładnie na środku dachu. Jest to bardzo niepraktyczne.

Mimo tych wszystkich niedogodności kierowca ma powody do zadowolenia: fotele idealnie nadają się do miejskich wojaży, występuje też wrażenie zaskakująco dużej przestrzeni we wnętrzu. Miejsca z przodu jest pod dostatkiem do wygodnego podróżowania, ale jest to kwestia względna.

Bagażnik ma objętością 211 litrów. Nie sprawdzi się on więc podczas większych zakupów czy dłuższych podróży, ale coś za coś - przynajmniej pasażerowie z tyłu nie podróżują z kolanami na czołach.

Jednostka napędowa

Sercem Swifta jest 1,2-litrowy czterocylindrowy silnik VVT o mocy 94 KM. Dość ochoczo wkręca się na wysokie obroty, gdzie, jak to benzyniak, osiąga maksimum swych możliwości. Standardowo Swift opuszcza fabrykę z manualną pięciostopniową przekładnią, pozwalającą na pełne wykorzystanie potencjału silnika. Ale dopłacając 5 tysięcy złotych możemy zamówić czterobiegową skrzynię automatyczną, stworzoną z myślą o zakorkowanych miastach. Mieliśmy możliwość zapoznania się z samochodem wyposażonym w przekładnie manualną, jak również ze skrzynią automatyczną. Niezależnie od skrzyni biegów dynamika samochodu – jak na segment B – jest na dobrym poziomie. Silnik przyjemnie pomrukuje, a nawet momentami warczy, co zaskakuje, bo z wyglądu wcale nie jest taki zadziorny.

Automat z małym silnikiem? To działa!

Czterostopniowa skrzynia biegów działa bez zarzutów, nawet przy teoretycznie małej objętości skokowej jednostki napędowej, aczkolwiek jest zdecydowanie nastawiona na oszczędną jazdę, przy dynamiczniejszej jeździe występuje objaw dławienia się i kończy się dość mocno wyczuwalną  turbodziurą, którą trzeba przeczekać. Jeśli przez to stracimy pierwsze miejsce na światłach to drobiazg, ale jeśli będziemy chcieć wyprzedzać w trasie? Ciekawy jest drugi bieg, który można wykorzystać w warunkach zmniejszonej przyczepności, gdy potrzebujemy, żeby samochód "mielił" kołami i się gdzieś przez przypadek nie zakopał.

Jak to jest w przypadku przekładni manualnej?

Bez wątpienia nie występuje aż tak odczuwalny efekt turbodziury. Dodatkowo nieco lepsza jest dynamika auta jak i jego ekonomiczność. Jest to w dużym stopniu spowodowane piątym biegiem, którego bardzo brakuje w skrzyni automatycznej. Jak przystało na typowego Japończyka biegi wchodzą płynnie i precyzyjnie. Skrzynia manualna jest zdecydowanie lepszym wyborem do Swifta niż przekładnia automatyczna.

A podczas jazdy…

Podczas jazdy samochód wyczuwa się idealnie - kierownica nie jest wspomagana przez układ wspomagania za bardzo ani też za słabo. Dzięki czemu manewry np. podczas parkowania nie sprawiają większego problemu. Nie ma też wrażenia, że to samochód panuje nad nami. Nie wskazana jest dynamiczniejsze podróżowanie po tzw. kocich łbach. Zawieszenie raczej zostało zestrojone na lepsze drogi ponieważ na w/wym. „kocich łbach” nierówności drogi są zbyt odczuwalne.  

Zużycie paliwa (przekładnia manualna)

*według wskazań komputera pokładowego

*według wskazań komputera pokładowego

Zużycie paliwa (przekładnia automatyczna)

*według wskazań komputera pokładowego

*według wskazań komputera pokładowego

Uzyskane wyniki nie odbiegają od homologacyjnych, biorąc zaś pod uwagę odmienność parametrów ruchu pojazdu w odniesieniu chociażby do jego przyspieszeń, innych niż występujące w teście europejskim, są akceptowalne.

Cenny samochodu rozpoczynają się obecnie od 36 900 zł za wersję trzydrzwiową z silnikiem 1.2 w wersji Club. Model testowy z manualną skrzynią biegów to wydatek min. (biorąc pod uwagę zimową promocję) 45 900 zł, a wersja z przekładnią automatyczną to wydatek 47 900 zł. Poniżej pełen cennik modelu:

Swift podbił serca Polek już kilka lat temu, gdy święcił triumfy w serialu Magda M. I choć Magda M. zniknęła już z ekranów naszych telewizorów, Swift nadal może się szczycić całkiem niezłą liczbą fanów - i nic w tym dziwnego, w końcu za całkiem przystępną cenę otrzymujemy kompletne auto bez zbędnych udziwnień, ze sprawdzonym silnikiem, potrafiące sprawić, że nie będzie już nudnie.

*   w zależności od wersji wyposażenia

** system Engine Auto Stop Start dostępny dla silnika 1.2 VVT z 5-stopniową manualną skrzynią biegów

Przetestowanie samochodu było możliwe dzięki współpracy z salonem samochodowym z siedzibą przy al. Krakowskiej 169 w Warszawie.

Opracowanie:

Joanna Kowalik

Maciej Gis

Zdjęcia:

Adam Kowalczyk