Test Nissana NV 200

Znacznymi zaletami „małych” samochodów dostawczych są: relatywnie duża ładowność, stosunkowo duża łatwość manewrowania oraz niewątpliwie mniejsze zużycie paliwa w porównaniu do dużych samochodów dostawczych. Zalety w/wym. pojazdów użytkowych docenił już nie jeden przedsiębiorca jak i firmy posiadające floty takich pojazdów. Zainteresowani zakupem tego typu aut mogą wybierać m.in. pomiędzy: Renault Kangoo, Volkswagenem Caddy, Dacią Logan Van, Fiatem Doblo czy Citroenem Jumper’em. Do tego stosunkowo mało „obleganego” segmentu dołączył nowy rywal, Nissan NV 200, który pretenduje do miana lidera tego segmentu H, „małych dostawczaków”. Czy zasłużenie?

Koncepcyjny model „małego” dostawczego Nissana został po raz pierwszy pokazany na targach motoryzacyjnych Tokyo Motor Show w 2007 roku. Dwa lata później w 2009 roku, na salonie samochodowym w Genewie, odbyła się światowa premiera wersji produkcyjnej. Nie trzeba było długo czekać by model został doceniony, i tak w 2010 roku otrzymał nagrodę Międzynarodowego Vana Roku.

Nissan NV 200 jest praktycznie jedynym samochodem na rynku, który łączy dwa segmenty samochodów. Z segmentu B zapożyczona została płyta podłogowa (ta sama co w modelach Nissan Note, Renault Clio i Dacia Logan), za to z segmentu H, do którego opisywany samochód należy, pozyskana została reszta. Mimo małych wymiarów zewnętrznych pojazdu, długość 4.4 m, szerokość 1.69 m (bez uwzględnienia lusterek bocznych), wysokość 1.86 m, udało się wygospodarować ponad 2 metry przestrzeni ładunkowej (objętość 4.2 m³), co pozwala bez problemu załadować dwie europalety (wersja furgon). Ładowność maksymalna wynosi 771 kg. Niestety nie jest zbyt dużą, ale w porównaniu do samochodów konkurencji jest też zadawalająca. Dostęp do przestrzeni ładunkowej jest ułatwiony przez zastosowanie dwóch przesuwnych drzwi po bokach pojazdu oraz otwieranych skrzydłowo drzwi tylnych. Dodatkowo projektanci z Nissana nie zapomnieli o niskim progu załadunkowym, który ułatwia ładowanie europalety przy użyciu wózka widłowego.

Do napędu Nissana posłużyła dobrze znana jednostka napędowa wysokoprężna o objętości skokowej 1.5 litra, dysponująca maksymalnym momentem obrotowym wynoszącym 200 Nm oraz generująca moc maksymalną równą 85 KM przy prędkości obrotowej 2000 obr/min. Silnik ten montowany jest również w samochodach marki Renault oraz Dacia.

Druga dostępna jednostka napędowa oferowana do tego modelu samochodu to silnik o zapłonie iskrowym. Jego objętość skokowa to 1.6 litra. Dysponuje on mocą maksymalną wynoszącą 109 KM.

Poniżej przedstawiono dane techniczne w/wym. dostępnych do auta jednostek napędowych.

Nasz model testowy wyposażony był w jednostkę napędową o zapłonie samoczynnym (1.5 dCi 85KM). Mimo w pierwszej chwili sceptycznego podejścia do samochodu wyposażonego w stosunkowo mały silnik trzeba stwierdzić, że potrafi on pozytywnie zaskoczyć, w szczególności jeżeli chodzi o zużycie paliwa. Podczas wykonywania testów zamiejskich (jazdy zgodne z przepisami ruchu drogowego) uzyskiwaliśmy średni wynik zużycia paliwa o wartości nie przekraczającej 5 l/100 km (pomiary przy obciążeniu tylko masą kierowcy). Jest to bardzo dobry wynik. W teście autostradowym sytuacja wygląda nieco gorzej. Jazda powyżej 120 km/h (120 – 140 km/h) jest stosunkowo mało przyjemna, ze względu na duży hałas, jak i relatywnie duże zużycie paliwa, które oscyluje w granicach 6-8 l/100 km.

Inne testy wskazują, że oba silniki nie sprawdzają się najlepiej, w przypadku maksymalnie obciążonego pojazdu. Problemem jest brak mocy. Mała objętość skokowa, jak i moc w przypadku silnika diesla powoduje, że przy maksymalnie obciążonym samochodzie nie radzi on sobie i przyspieszanie jest nie najlepsze. W przypadku silnika benzynowego sytuacja wygląda trochę lepiej, ale też bez rewelacji.

Poniżej przedstawiono wyniki pomiarów zużycia paliwa auta testowanego. Testy przeprowadzono w rzeczywistych warunkach ruchu drogowego.

*według wskazań komputera pokładowego

*według wskazań komputera pokładowego

*według wskazań komputera pokładowego

Uzyskane wyniki nie odbiegają znacząco od homologacyjnych, biorąc zaś pod uwagę odmienność parametrów ruchu pojazdu w odniesieniu chociażby do jego przyspieszeń, innych niż występujące w teście europejskim, są akceptowalne.

We wnętrzu auta testowanego rodzaju „Furgon” jest wystarczająca ilość miejsca aby dwie osoby podróżowały komfortowo. Można mieć pewne zastrzeżenia co do zakresu regulacji kolumny kierownicy ale dzięki dobremu zakresu regulacji fotela kierowcy, każdy znajdzie komfortowe ustawienie dla siebie. Wysoko umieszczona dźwignia zmiany biegów, w pobliżu koła kierownicy sprawia, że częsta ich zmiana tu (w przypadku silnika wysokoprężnego) nie stanowi żadnego problemu. Deska rozdzielcza nie jest wykonana z dobrej klasy materiałów zaś biorąc pod uwagę przeznaczenie samochodu, jak i jego cenę, nie należało spodziewać się cudów. Obsługa radia jest prosta i intuicyjna. Pewną niedogodnością jest jego usytuowanie, gdyż osoba średniego wzrostu musi wychylić się aby np. regulować głośność czy  dokonywać przełączeń pomiędzy zaprogramowanymi radiostacjami.

Ze względu na przeznaczenie, projektanci NV200 nie zapomnieli o praktycznych schowkach we wnętrzu. Ciekawym rozwiązaniem jest otwierany schowek, umieszczony pomiędzy siedzeniami. W tym schowku bez problemu przewieziemy dwie 1.5 litrowe butelki wody czy inne podobnie duże przedmioty. Dodatkowo do wykorzystania jest stosunkowo duża wnęka w desce rozdzielczej od strony pasażera.

Do wyboru mamy dwie wersje wyposażenia auta: Basic oraz Comfort. Poniżej przedstawione są wybrane elementy wyposażenia seryjnego dla każdej z wersji.

Basic:

·Poduszka gazowa kierowcy

·ABS + EBD

·Wspomaganie kierownicy

·Przednie reflektory halogenowe

·Komputer pokładowy z wyświetlaczem wielofunkcyjnym

·2 głośniki (w Combi: instalacja 4 głośników)

·Kieszenie w drzwiach

·Szuflada pod siedziskiem kierowcy

·Otwarta półka na rękawiczki

·Przyciemniane szyby boczne (wersja Combi)

·Przesuwne drzwi boczne z szybami (wersja Combi)

·Kanapa drugiego rzędu dzielona 6:4 (wersja Combi)

Comfort (wyposażenie Basic i dodatkowo):

·Poduszka gazowa pasażera

·Pełnowymiarowe kołpaki kół

·Tylne okno z wycieraczką i ogrzewaniem (Furgon)

·Klimatyzacja manualna przód

·Elektrycznie sterowane okna – przód

·Centralny zamek z pilotem

·Radio z CD i wyjście AUX

·Reflektory przeciwmgłowe (wersja Combi)

Wersja auta rodzaju Basic jest raczej skromnie wyposażona. Zdecydowanie lepszym wyborem jest wyposażenie Comfort. Różnica w cenie pomiędzy wersjami wyposażenia nie przekracza 5 tys. zł, co nie jest nie do przyjęcia. Uzupełniająco można zamówić pakiety dodatkowe np. taki jak:  „A/C + CARGO”, w którego skład wchodzi przykładowo: klimatyzacja manualna, haki boczne do mocowania ładunku (cana 2 829 zł). Ten pakiet przeznaczony jest przede wszystkim dla wersji wyposażenia Basic ze względu na to, że w wersji Comfort otrzymujemy tego typu wyposażenie w standardzie. Kolejnym pakietem jest „Safety”, skierowany raczej dla wersji wyposażenia Comfort. W jego skład wchodzą: boczne poduszki powietrzne oraz ESP (cena: 2 706 zł). Pakiet „Style” oferuje system inteligentnego kluczyka i-KEY, kamerę cofania, przyciemnione szyby i 14’’ alufelgi (cena: 3 567 zł). Dla Furgona Pakiet „Style” został zastąpiony pakietem „Techno” oferującym system inteligentnego kluczyka i-KEY oraz kamerę cofania. Dla wersji Combi z siedmioma miejscami przewidziano pakiet „Tylne A/C” oferujący klimatyzację manualną z przodu i z tyłu wnętrza auta (cena: 1 661 zł).

Opłacalnym pakietem wyposażenia dodatkowego wydaje się być zestaw „Safety” oraz „Style” (albo „Techno” w zależności od wersji wyposażenia).

Co do kamery cofania jej wyświetlacz obsługuje również przy użyciu komputera pokładowego. Zaletą jest zastosowanie kolorowego wyświetlacza, który mimo małych wymiarów umożliwia dobry odczyt i pozwala bezproblemowo wykonać manewr cofania.

Cena zakupu pojazdu jest zależna od szeregu kwestii. Przede wszystkim zależy od wersji wyposażenia, ale również od ilości miejsc siedzących (5 lub 7 dla wersji Combi) czy liczby drzwi przesuwnych. Poniżej przedstawiono cennik.

Reasumując Nissan NV 200 dzięki własnością przewozowym jest obecnie liderem w swojej klasie. Daleko konkurencji (Renault Kangoo, Dacia Logan, Citroen Berlingo itp.) do możliwości przewozowych jakie oferuje opisywany samochód. Nie można go przy tym porównywać z VW Transporterem czy też Renault Trafic’em ponieważ te auta są większe, mają zdecydowanie mocniejsze silniki jak i są lepiej wyposażone.

Zaletami Nissana bez wątpienia są niska wysokość progu załadunkowego, duża ładowność oraz zwrotność. Te cechy sprawiają, że auto stanowi wyjątkowo dobrą ofertę dla „małych” przedsiębiorców, w szczególności potrzebujących samochodów do sprawnego poruszania się po mieście. Niestety względna jakość materiałów wykończeniowych jak i pozostająca do dyspozycji mała gama silników, stanowi pewien mankament. Miejmy nadzieję, że w przyszłości do oferty trafią jednostki napędowe o zwiększonej mocy, a wtedy Nissan NV 200 ma szanse stać się hitem w sensie sprzedaży w swojej klasie.

Zalety:

+ Duża ładowność (biorąc pod uwagę konkurencyjne auta)

+ Dobra zwrotność

+ Niska wysokość progu załadunkowego

+ Zapewnienie kierowcy dobrej pozycji za kierownicą

Wady:

-  Nie najlepsze materiały wykończeniowe wnętrza

-  Jednostki napędowe o małej mocy

-  Duży hałas wewnętrzny przy większych prędkościach jazdy

Więcej zdjęć w galerii.

Opracował:

Maciej Gis

Zdjęcia:

Adam Kowalczyk