Test VW The Beetle

Historia tego modelu zaczęła się 73 lata temu. Był to jeden z pierwszych samochodów „dla ludu”, który osiągnął niewyobrażalny sukces (wyprodukowano 21 529 464 samochodów). Po latach świetlności firma VW postanowiła podjąć próbę „odświeżenia” tego modelu. Czy będzie to kolejny hit czy nieudana próba kontynuacji historycznego już wizerunku modelu?

Niemieckie założenia przedwojenne dla stworzenia prostego samochodu były też proste, stworzyć samochód dla mas, na który będzie stać zdecydowaną większość obywateli (jak relatywnie niedawno zakładano w stosunku do Fiat 126p w Polsce, choć niekoniecznie stać na to auto było wszystkich, a produkcja też była ograniczona – utworzono długą listę oczekujących na to auto). Tak też postąpiono i teraz. Pierwszy VW Beetle odniósł wręcz nieoczekiwany sukces. Dodatkowo silnik typu boxer okazał się trwałą i paliwowo-oszczędną jednostką napędową.

Projektant Klaus Bischoff, odpowiedzialny za reinkarnacje modelu miał przed sobą nie lada wyzwanie. W historii motoryzacji już nie raz mieliśmy przykłady nieudanej próby wskrzeszenia wciąż żywych legend motoryzacji, a do takich bez wątpienia należy VW Beetle.

Już na pierwszy rzut oka widać nawiązania do klasycznego modelu. Kształt bryły auta swoją „okrągłością” przypomina pierwowzór. Do nawiązujących do tradycji elementów niewątpliwie możemy zaliczyć kształt przedniej maski, przednich reflektorów czy opadającą linię dachu. Dodatkowo dla podkreślenia indywidualności modelu zastosowano szereg detali unowocześniających auto. Idealnym połączeniem klasycznych z nowoczesnym są reflektory przednie. Ich kształt nawiązuje do pierwszego „garbusa” chociaż zastosowano światła ksenonowe oraz światła do jazdy dziennej.

We wnętrzu nie znajdziemy retro elementów. Jest to typowo nowoczesne wnętrze z pełną elektroniką oraz różnymi nowinkami technicznymi. Wsiadając do samochodu nie da się nie zauważyć dużego wyświetlacza na desce rozdzielczej czy dodatkowych wskaźników na desce rozdzielczej informujących m.in. o chwilowym stopniu doładowania silnika, temperaturze oleju. Dobre wrażenie robi generalnie zestaw wskaźników tablicy rozdzielczej. Duży, czytelny prędkościomierz nawiązuje do wcześniejszej wersji New Beetle (produkowany od 1998 roku), jednak w stosunku do poprzednika zastosowano białe podświetlenie tablicy. Jest ono zdecydowanie lepszym rozwiązaniem dla kierowcy w szczególności w nocy.

Siedzenia przednie zastosowane w testowanej przez nas wersji auta (podczas jazdy testowej) były wygodne i dobrze wyprofilowane. Miejsca w pierwszym rzędzie siedzeń jest wystarczająco dużo by wygodnie się ulokować. W drugim rzędzie siedzeń nie znajdziemy już tyle miejsca. Mimo wydłużonego podwozia samochodu miejsca brakuje przede wszystkim na nogi. Dłuższa podróż w cztery osoby może być mało komfortowa, dla pasażerów jadących z tyłu.

Do wyboru są trzy wersje wyposażenia: Beetle, Designe oraz Sport. Każda z wersji charakteryzuje się indywidualnymi walorami:

Wersja Beetle:

·Zderzaki w kolorze nadwozia,

·Kratownica wlotu powietrza, klamki, listwy ochronne w kolorze czarnym,

·16’’ alufelgi,

·klimatyzacja,

·radio z możliwością odtwarzania płyt CD i MP3,

·6 poduszek powietrznych,

·tempomat, ESP

Wersja Designe:

·klamki, listwy ochronne w kolorze nadwozia,

·aluminiowe listwy okien,

·skórzana kierownica,

·reflektory przeciwmgłowe

Wersja Sport:

·17’’ alufelgi,

·czerwone zaciski hamulców,

·czarne obudowy lusterek,

·tylny spoiler,

·sportowe fotele przednie.

Obecnie dostępne są trzy jednostki z zapłonem iskrowym (od 105 do 200 KM) oraz dwie z zapłonem samoczynnym (od 105 do 140 KM). Jednostka napędowa testowana w ocenianym aucie wyposażona była w dwulitrowy silnik benzynowy o mocy 200 KM. Silnik ten w połączeniu z dosyć małą masą samochodu sprawia, że The Beetle jest względnie szybkim samochodem. Przyspieszenie od zera do 100 km/h zabiera jedynie 7.5 sekundy. Takim wynikiem nie mogą pochwalić się niejednokrotnie inni producenci samochodów o podobnej mocy silnika. Dwulitrowa jednostka napędowa współpracuje jedynie ze skrzynią automatyczną DSG. Na pracę skrzyni biegów nie można narzekać, przełączanie biegów jest szybkie, nawet po gwałtownym wciśnięciu pedału przyspieszania (pozycja dźwigni skrzyni „D”). Po przełączeniu na sekwencyjną zmianę biegów praktycznie takie w pełni panujemy nad ich przełączaniem. W naszej ocenie możliwa jest zmiana biegów jest szybsza od zmiany biegów przy użyciu skrzyni manualnej. Czy dla każdego zmiana jest możliwie  wystarczająco szybko?

W poniższej tabeli przedstawiono obecny cennik VW The Beetle w zależności od wersji wyposażenia i silnika.

VW The Beetle „urósł” pod każdym względem, zarówno wzdłuż, jak i wszerz. Pod względem gabarytów jest większy nawet od słynnego Mini, a co dopiero w porównaniu do pierwowzoru.

Bez wątpienia Klaus Bischoff spełnił dobrze swoje zadanie jeżeli chodzi o połączenie stylu retro z wymagającym obecnie rynkiem stylu modern. Nawiązanie do samochodu z przeszłości, ale z mocnym nowoczesnym silnikiem, to było dobre posunięcie ze strony firmy. Największą wadą The Beetle’a jest cena. Niestety cena wersji testowanej to ponad 102 tys. zł to duże pieniądze, jak na następcę samochodu dla ludu.

Aha, składamy serdeczne podziękowania dla magazynu Fleet Market za umożliwienie wykonania sesji zdjęciowej nowego VW The Beetle.

Więcej zdjęć w GALERII

Opracowanie:

Maciej Gis

Zdjęcia:

Adam Kowalczyk