Renault Megane Coupe 2.0T 180KM

Jeżeli ktoś szuka w pewnym sensie „innego” samochodu, wydawać by się mogło także w jakiś sposób „ponad” typowego w swojej kategorii i takiego który ma znacząco dobre parametry techniczne i osiągi to jest to z pewnością Renault Megane Coupe. Zacznijmy jednak od początku.

Renault Megane to historia sama w sobie. Pierwsza oficjalna premiera modelu odbyła się w 1995 roku. Od tamtej pory poznaliśmy już wiele odmian tego samochodu, a na dzień dzisiejszy możemy podziwiać już jego trzecią generację. To każde nowe dziecko francuskiego koncernu wzbudza fascynację. Auto debiutowało w 2008 roku na Paris Motor Show. Pod koniec tego samego roku mogliśmy już zobaczyć Megane Coupe w polskich salonach. Pierwszym pytaniem po wystawie w Paryżu było, czy nowa generacja będzie w stanie dorównać poprzedniej pod względem popularności oraz designu.

Patrząc na linię nadwozia Megane Coupe bez wątpienia możemy stwierdzić, że jest ona nowatorską i dynamiczną. Linii takiej nie można było się spodziewać znając poprzednie wcielenia tego „bolidu”. Agresywny przód samochodu podkreślają srebrne wstawki nawiązujące do „kłów” oraz reflektory przypominające „oczy drapieżnika o zmobilizowanym spojrzeniu”. Do tego, zobaczywszy, że są zamontowane reflektory ksenonowe adaptacyjne, auto przedstawia nam się jeszcze lepiej. Tył wozu jest mocno „napakowany”. Rozbudowany zderzak tylny w połączeniu z małymi reflektorami tylnymi, wkomponowanymi z ostre linie nadwozia dodają autu niepowtarzalnego uroku. Oczywiście takie rozwiązanie ma swoje mankamenty. Wysoki próg może podczas załadunku uprzykrzać nam życie, ale kto przejmowałby się takimi błahostkami w samochodzie typu Coupe. Mimo to tył wozu, a także przód oraz wyeksponowane nadkola dają niebanalny efekt, który sprawia, że ludzie oglądają się za tym samochodem z zachwytem a Ci bardziej zainteresowani tematem twierdzą iż Renault zrobiło piękne Coupe z charakterem. Do ostatecznego efektu wystarcza basowy tłumik, który sprawia, że powyżej 4000 obr/min wydobywa się donośny niskotonowy dźwięk.

Otwierając masywne, duże drzwi przednie w oczy rzucają się wskaźniki umieszczone na desce rozdzielczej takie jak analogowy: obrotomierz i cyfrowy prędkościomierz, które razem stanowią ciekawe połączenie dwóch technik. Kierownica jest mała, dobrze leżąca w dłoniach a umieszczone przyciski obsługi tempomatu oraz ogranicznika prędkości są intuicyjne i bezproblemowe w obsłudze. Deska rozdzielcza jest wykonana ze zdecydowanie lepszych materiałów niż w poprzedniku. Dopasowanie elementów jest bez zastrzeżeń. Wątpliwą kwestią jest zastosowanie srebrnych „obwolut” wokół nawiewów powietrza. Odbijają się one w szybie na wysokości lusterek bocznych, co w pierwszym momencie może dekoncentrować kierowcę. Przednie fotele są dopasowane pod względem długości siedziska (nie występuje efekt „wiszących kolan”) z dobrym trzymaniem bocznym, a przy tym zachowują swój komfort. Z tyłu jest nieco gorzej w szczególności dla wyższych osób. Samo wsiadanie do auta jest już problematyczne, a przestrzeń na głowę nawet dla osoby średniego wzrostu jest już mocno ograniczona. Trzeba jednak powiedzieć, że auto jest przeznaczone raczej dla dwóch osób, ewentualnie na krótsze jazdy w cztery osoby. W centralnej części konsoli centralnej umieszczony jest panel klimatyzacji oraz radio. Panel klimatyzacji jest przyjazdy w obsłudze, jedyną niedogodnością jest brak wyboru opcji „mono”. Przyciski zmniejszania/zwiększania temperatury w pojeździe są oddalone od siebie. Podczas porannego ogrzewania (w zimie) sterowania nimi jest dosyć uciążliwe. Radio umieszczone jest poniżej panelu klimatyzacji. Niestety jego obsługa nie jest intuicyjną. Pierwszą niedogodnością jest zastosowania dwóch pokręteł jednego mniejszego od głośności (umieszczonego w górnym lewym rogu radia) oraz dużego umieszczonego centralnie, odpowiedzialnego za między innymi zmianę stacji radiowych. W pierwszym momencie dla „niewtajemniczonych” jest to duży szok, że nie podgłośnili radia tylko przełączyli stację radiową. Do dużych udogodnień możemy zaliczyć natomiast system „Hadns Free” czyli bez wyjmowania karty z kieszeni możemy otworzyć samochód oraz go „odpalić”. Jest to wygodny system ułatwiający codzienną eksploatację.

Pod maską nowego Megane możemy umieścić kilkanaście typów silników o zapłonie samoczynnym jak i iskrowym. Tabela poniżej przedstawia ją między innymi jednostki napędowe jakie są obecnie w ofercie Renault oraz dane techniczne dotyczące poszczególnych wersji pojazdów.

Jak przedstawiają powyższe tablice wybór jest dosyć spory, każdy więc może znaleźć coś dla siebie.

W szczególności interesującymi jednostkami napędowymi są 2.0 DCI o mocy 160KM z zastosowanym filtrem cząstek stałych oraz jednostka o zapłonie iskrowym 2.0 TCe o mocy 180KM.

Nasz model testowy wyposażony był właśnie w jednostkę napędową o zapłonie iskrowym i objętości skokowej 1998 cm³, mocy 180KM. Jest to „mocna” jednostka, a do tego można powiedzieć iż Renault Megane w „cywilnej” wersji (nie wspominamy o wersji RS) nie ma już obecnie w ofercie mocniejszego silnika benzynowego. Nie trzeba mówić, iż połączenie pojazdu ważącego niecałe 1,3 tony z silnikiem o mocy 180 KM oraz momencie obrotowym bliskim 300 Nm, daje „piorunujące” efekty. Siedem i osiem dziesiątych sekundy do 100 km/h jest bardzo dobrym wynikiem i są to wystarczające osiągi, by niejeden samochód nie odjechał nam spod świateł. Na pochwałę zasługuje elastyczność tej jednostki napędowej, gdyż bez problemu możemy jechać ok 80 km/h na szóstym biegu, co bezpośrednio wpływa na zużycie paliwa. Shifter, który został zaimplementowany dopasowuje się do stylu jazdy, co ułatwia zarówno jazdę ekonomiczną, jak i sportową, sygnalizując by zmienić bieg na wyższy przed tzw. „odcięciem”.

Mówiąc o silniku trzeba wspomnieć również o skrzyni biegów, która jest precyzyjna i o stosunkowo krótkich przełożeniach. Można by dywagować na temat stosunkowo krótkiego drugiego biegu (można rozpędzić samochód do 98 km/h), ale jest to kwestia sporna. Naszym zdaniem nie jest to problem, który przeszkadza w codziennej ekspolatacji, w końcu ile razy dziennie „przeciągamy” prędkość obrotową do maksimum.

Podczas testowania w/wym modelu przeprowadziliśmy serię pomiarów na drodze oceniając rzeczywiste zużycie paliwa w cyklach miejskim, zamiejskim oraz autostradowym. Poniżej przedstawione są rezultaty przeprowadzonych prób. Trzeba przy tym pamiętać, że testowaliśmy auto roczne o przebiegu ponad 34 tys. km, a pomiary realizowane były w warunkach rzeczywistych ruchu drogowego.

Wyniki pomiarów zużycia paliwa:

*według wskazań komputera pokładowego

*według wskazań komputera pokładowego

*według wskazań komputera pokładowego

Uzyskane wyniki nie odbiegają od homologacyjnych, biorąc zaś pod uwagę odmienność parametrów ruchu pojazdu w odniesieniu chociażby do jego przyspieszeń, innych niż występujące w teście europejskim są akceptowalne.

Wyniki pomiarów rozpędzania:

Powyższe wartości mogą różnić się od podawanych w homologacji modelu ze względu na warunki panujące na drodze podczas pomiarów oraz predyspozycje, pomimo starań, kierowcy pojazdu. Uzyskane wyniki wpisują się w możliwe do osiągnięcia przy parametrach silnika testowanego auta.

Wykorzystując miernik OBD (On-Board Diagnostics), po podłączeniu się do gniazda 16-pinowego (umiejscowionego w konsoli centralnej pod radiem), możemy przedstawić główne obrazy:

Reasumując Renault Megane Coupe jest dobrym samochodem. Osoby poszukujące „niewyróżniającego się” samochodu typu Coupe, który może nie ma super sportowych osiągów, ale na pewno ma charakter i swój niepowtarzalny wdźwięk. Testowane auto było wyposażone w dwulitrowy silnik o zapłonie iskrowym. Koszt zakupu pojazdu wynosi obecnie 77 tys. zł (cena modelu testowanego). Jak na samochód o takich parametrach myślę, że jest to przyzwoita cena. Dla osób poszukujących oszczędniejszych z sensie zużycia paliwa jednostek napędowych, polecamy jednostki o zapłonie samoczynnym. Należy się tu liczyć z wyższym kosztem zakupu auta.

Po przeprowadzonych testach i cenie auta ostateczny wynik to 5 (skala ocen 1-6).

Opracował:

Maciej Gis

Zdjęcia:

Maciej Gis

Bartłomiej Błaszczak